Zehî kenz-i hafi kandan gelür her var olur peydâ

 

Zehî kenz-i hafi kandan gelür her var olur peydâ 
Gehî zulmet zuhûr eyler gehî envâr olur peydâ

Zehî deryâ-yı vahdet kim kesilmez hergiz emvacı 
Bu keşret ‘âlemi andan toğup nâçâr olur peydâ 

Ne sihr-i bü’l-'acebdür kim bu yüzden ’görinür ağyar 
O yüzden gayrı yok tenhâ gelür dildâr olur peydâ

Taşınur günde yüzbin cân ’adem iklimine her dem 
Gelür yüzbin dahî andan bulur imâr olur peydâ

O yüzden görüben a'yân döner şem-i cemâline 
Felekler de görüp anı döner edvâr olur peydâ

Taşun içe hayâlâtı içün taşa zuhürâtı 
Birinden ol birine tuhfeler her bâr olur peydâ

O devr ile gelüpdür enbiyâ mürsel merâtibce
 Gehî mü'min zuhûr eyler gehî küffâr olur peydâ

Tecellî eyledikçe ol sarây-ı sırrı ‘ahfada
Bu sûret âlemi içre satı bâzâr olur peydâ

Anun zâtına ğâyet şununa hergiz nihayet yok 
Anunçün her bir İsminden gelür bir kâr olur peydâ

Tecellî eyler  ol dâim celâl ü geh cemâlinden 
Birinün hâsılı cennet birinden nâr olur peydâ

 Cemâli zâhir olsa tiz celâli yakalar anı 
Görürsün bir gül açılsa yanında hâr olur peydâ

Bu sırdandur ki bir kâmil zuhûr itse bu 'âlemde 
Kimi ikrâr ider anı kime inkâr olur peydâ

Velî ‘ârif celâl içre cemâlini görür dâim
Bu hâristânın içinde ana gülzâr olur peydâ 

Ne surdur kim iki kimse nazar eyler bu ekvâna 
Biri ancak görür darı bire deyyâr olur peydâ

İçi ummân-ı vahdetdür yüzi sahrâ-yı kesretdür
Yüzin gören görür ağyar içinde yâr olur peydâ

Alan lezzâtı birlikden halâs olur ikilikden
Niyazi kande baksa ol hemân dîdâr olur peydâ

Görür ol kenz-i mahfiden nice zâhir olur eşyâ
Bilür her nakş-ı sûretden nice esrâr olur peydâ